Aj tam..

Wrócił- cały poobijany, zadrapania, rany na rękach, teraz trzeba się o niego zatroszczyć :D
Obyło się bez rozmowy na temat z powodu którego był zły, akurat tego mogłam być pewna, że mu przejdzie i nawet nie zachaczymy o to co się stało, bo to błachostka była.. Tęsknił, tak bynajmniej wydaje mi się, że tęsknił bo przytulał, całował, dotykał, ja chciałam się nim jak najbardziej nacieszyć, bo odczułam bardzo jego nieobcność, brakowało mi go, ale stłumiałam to uczucie w sobie. Chyba bałam się, że znów coś zrobie nie tak, wiec robiłam tak jak on by tego chciał, bo uwielbiam go nooo.... pomimo jego dziwnych filmów i zachowań. Więc nie mogłam utrzymać rąk przy sobie.. musiałam czuć jego obecność.. wiec dotykałam go.. to za rękę.. to wplatałam dloń w jego włosy, ale najwięcej to sie przytulałam..

Chyba się zakochuje..
bardzo bym chciała żeby on odwzajemniał to uczucie.. ale pod tym względem trudno go rozgryźć, a niestety o uczuciach trudno się nam rozmawia.. zobaczymy jak to dalej będzie.. narazie jest dobrze..

Miałam ochotę na stworzenie czegoś. Nie wiem czy mi wyszło, ale tak Go widzę. Wiersz mówi o M. Więc po przeczytaniu go, troszeczkę zbliże was do moich odczuć względem M. 

 "Nietypowy On" 

Od ostatnich paru miesięcy prawie każdy poranek, spędzałam przed telewizorem bądź komputerem pijąc kawę z czerwonego kubka i zaciągając się papierosem, strząsając popiół do białej lub granatowej popielniczki.

Dzisiaj piję kawę, prawie jak zawsze z mlekiem i ze słodzikiem, ale papierosa w ręku brak, i tej białej lub granatowej popielniczki również. Pamiętam jak śmierdziało z niej, jak zapach, o ile zapachem można było to nazwać, unosił się w powietrzu, aż włosy nim nasiąkały.

M. Nie chciał żebym paliła, i przy nim tego nie robiłam. Trudno żeby ktoś chciał się całowac z Popielniczką. Mówiłam, że już nie palę, choć jak tylko spędzałam dzień bez niego, palce same wędrowały do tej niewielkiej paczki i wyciągały z niej kolejną porcje trucizny. Przed spotkaniem z M. po prostu, zęby szuruburu, jakaś guma do żucia... i ani śladu nie było.

Czemu już nie palę? To trochę śmieszne, jakie sytuacje mogą sprawić, że człowiek jest w stanie choć trochę odmienić swoje życie..

Duszności nocne, ciągły kaszel, na początku nie robiły zbytniego wrażenia na mnie, po jakimś czasie zawsze przechodziło.. aż do czasu kiedy po raz drugi w życiu zachorowałam na zapalenie oskrzeli. Nie było to normalne zapalenie, lecz Astma Oskrzelowa. Kaszel nie dawał spać, duszenie się, świst w gardle, totalna masakra.. Raz spróbowałam zapalić w tym stanie.. to był ostatni mój papieros..

Zobaczymy jak długo jeszcze palić nie będę, na razie minęły 2 tyg jakoś.. ale nie ciągnie mnie zbytnio.. nawet żeby zapalić do tej porannej kawy.

No to się trochę pozmieniało. A w sumie nie wiem, czemu wróciłam na blogi. Miałam chyba potrzebę napisania czegoś. Nie chciało mi się myśleć nad nazwą, więc tandetne "dawnaambi" musi wystarczyć :D bo niestety nie mogę wejść na mój dawny profil:/

Pamiętacie jak pisałam o M? hmm.. ten kto mnie odwiedzał, może i pamięta. Kennetha już nie ma, i nawet nie wiem czy tak naprawdę był :P, Ale M, mój powiedzmy były, o którym nie mogłam zapomnieć, jest ze mną teraz już od 5 miesięcy. To chyba mój rekord:), chociaż bywają kłótnie między nami, ostatnio było w miarę spokojnie i miło, bez sprzeczek. Aż do zeszłego tygodnia. Nie będę nudzić na ten temat, napisze jedynie że M nie odzywa się do mnie już od tygodnia, a teraz pojechał na szkolenie, i wraca dopiero za tydzień. Fakt napisał mi jednego smsa, ale w treści było tylko "jadę na poligon, wracam za tydzień, nie pisz, odezwę się sam, pa" taaa :)

Mam nadzieje, że mu przejdzie, bo mi już PRZE SZŁO:D